- خداوند يكي از ملائك خود را براي همراهي با كوروش به زمين فرستاد و كوروش را با كالبدي، از پاسارگاد بيرون كشيد. فرشته در كنار كوروش قرار گرفت.كوروش گفت: «عجب!اينجا چقدر مرطوب است!» و فرشته تاسف خورد.
- ميتواني مرا بين مردم ببري؟ ميخواهم بدانم نوادگان عزيزم چقدر به ياد من هستند.
و فرشته چنين كرد. كوروش براي اينكار ذوق و شوق بسياري داشت اما به زودي نااميدي جاي اين شوق را گرفت. به جز عده ي اندكي، كسي به ياد او نبود.كوروش بسيار غمگين شد اما گفت: اشكالي ندارد. خوب آنها سرگرم كارهاي روزمره ي خودشان هستند. فرشته تاسف خورد.
در راه مي شنيد كه مردم چگونه يكديگر را صدا ميزنند: عبدالله! قاسم! …
- هرگز پيش از اين چنين نام هايي نشنيده بودم!
فرشته گفت: اين اسامي عربي هستند و پس از هجوم اعراب به ايران مرسوم شدند.
- اعراب؟!
- بله. تو آنها را نمي شناسي. آن موقع كه تو بر سرزمين متمدن و پهناورايران حكومت مي كردي و حتي چندين قرن پس از آن، آنها از اقوام كاملا وحشي بودند.
كوروش برافروخت: يعني مي گويي وحشي ها به ميهنم هجوم آورده و آن را تصرف كردند؟!پس پادشاهان چه مي كردند؟!
فرشته بسيار تاسف خورد.
سكوت مرگباري بين آنها حاكم شده بود. بعد از مدتي كوروش گفت: تو مي داني كه من جز ايزد يكتا را نمي پرستيدم. مردم من اكنون پيرو آييني الهي هستند؟
- در ظاهر بله!
كوروش خوشحال شد: خداي را سپاس! چه آييني؟
- اسلام
- چگونه آييني است؟
- نيك است
و كوروش بسيار شاد شد. اما بعد از چندين ساعت معني در ظاهر بله را فهميد …
- نقشه فتوحات ايران را به من نشان مي دهي؟ مي خواهم بدانم ميهنم چقدر وسيع شده.
وفرشته چنين كرد.
- همين؟!
كوروش باورش نمي شد. با نا باوري به نقشه مي نگريست.
- پس بقيه اش كجاست؟ چرا اين سرزمين از غرب و شرق و شمال و جنوب كوچك شده است؟!
و فرشته بسيار زياد تاسف خورد.
- خيلي دلم گرفت ، هرگز انتظار چنين وضعي را نداشتم. مي خواهم سفر كوتاهي به آنسوي مرزها داشته باشم و بگويم ايران من چه بوده شايد اين سفر دردم راتسكين دهد.
فرشته چنين كرد، تازه به مقصد رسيده بودند كه با مردي هم كلام شدند. پس ازچند دقيقه مرد از كوروش پرسيد: راستي شما از كجا مي آييد؟ كوروش با لبخندي مغرورانه سرش را بالا گرفت و با افتخار گفت:
ايران!
لبخند مرد ناگهان محو شد و گفت : اوه خداي من، او يك تروريست متحجّر است!
عكس العمل آن مرد ابدا آن چيزي نبود كه كوروش انتظار داشت. قلب كوروش شكست…
- مرا به آرامگاهم باز گردان.
فرشته بغض كرده بود: اما هنوز خيلي چيزها را نشانت نداده ام، وضعيت اقتصادي، فساد، پايمال كردن …
كوروش رو به آسمان كرد و گفت: خداوندا مرا ببخش كه بيهوده بر خواسته ام پافشاري كردم، كاش همچنان در خواب و بي خبري به سر مي بردم.

كوروش تو نخواب كه ملتت در خواب است آرامـــگـهـت غـــرقــه بـه زيـــر آب اسـت
 ايـنبار نـه بيــگانه كه دشـمن ز خـود است صد ننـگ به ما كـه روح تو بي تاب است.

ஜ۩۞۩ஜ ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ ஜ۩۞۩ஜ

 امپراطور يونان به کوروش کبیر گفت:
(( ما براي شرف ميجنگيم شما براي پول )) کوروش کبیر پاسخ داد :
 (( هرکس براي نداشته هايش ميجنگد ))

ایستاده بمیرید بهتر است تا روی زانوهایتان زندگی کنید(کوروش بزرگ)

دستور دادم بدنم را مومیایی نکنند تا ذرات بدنم سرتا سر خاک ایران زمین را فرا گیرد. (کوروش بزرگ)
 

آیا می دانید کورش یک زن بیشتر نداشت!!
 آیا میدانید حذف بخش هخامنشی از کتاب تاریخ مدارس به تصویب رسید؟!
فرزندانمان دیگر حتی نام کوروش و داریوش را نخواهند شنید!!
آیا میدانید 17 ژوئن (27 خرداد) روز جهانی کوروش است و این روز فقط درتقویم ایران نیست؟!
 

ஜ۩۞۩ஜ ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ ஜ۩۞۩ஜ

در این خاک زرخیز ایران زمین                         نبودند جز مردمی پاک دین

 همه دینشان مردی و داد بود                         وز آن کشور آزاد و آباد بود

 چو مهر و وفا بود خود کیششان                      گنه بود آزار کس پیششان

 همه بنده ناب یزدان پاک                               همه دل پر از مهر این آب و خاک

 پدر در پدر آریایی نژاد                                    ز پشت فریدون نیکو نهاد

 بزرگی به مردی و فرهنگ بود                          گدایی در این بوم و بر ننگ بود

 کجا رفت آن دانش و هوش ما                          که شد مهر میهن فراموش ما

 که انداخت آتش در این بوستان                       کز آن سوخت جان و دل دوستان

 چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟                     خرد را فکندیم این سان زکار

 نبود این چنین کشور و دین ما                         کجا رفت آیین دیرین ما؟

 به یزدان که این کشور آباد بود                          همه جای مردان آزاد بود

 در این کشور آزادگی ارز داشت                         کشاورز خود خانه و مرز داشت

 گرانمایه بود آنکه بودی دبیر                              گرامی بد آنکس که بودی دلیر

 نه دشمن دراین بوم و بر لانه داشت                  نه بیگانه جایی در این خانه داشت

 از آنروز دشمن بما چیره گشت                         که ما را روان و خرد تیره گشت

 از آنروز این خانه ویرانه شد                               که نان آورش مرد بیگانه شد

 چو ناکس به ده کدخدایی کند                           کشاورز باید گدایی کند

 به یزدان که گر ما خرد داشتیم                           کجا این سر انجام بد داشتیم

 بسوزد در آتش گرت جان و تن                           به از زندگی کردن و زیستن

 اگر مایه زندگی بندگی است                             دو صد بار مردن به از زندگی است 

 بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم                               برون سر از این بار ننگ آوریم  

ஜ۩۞۩ஜ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ஜ۩۞۩ஜ

هرگز نخواب کوروش
دارا جهان ندارد
سارا زبان ندارد
رستم در این هیاهو گرز گران ندارد
روز وداع خورشید زاینده رود خشکید
زیرا دل سپاهان نقش جهان ندارد
بر نام پارس دریا نام دگر نهادند
گویی که آرش ما تیر وکمان ندارد
دریای مازنی ها بر کام دیگران شد
دزدان سرزمینت بر بیستون نوشتند
اینجا خدا ندارد
هرگز نخواب ای کوروش ای مهر آریایی
بی نام تو وطن نیز نام و نشان ندارد..

ஜ۩۞۩ஜ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ஜ۩۞۩ஜ

 گرد آورنده : مهران ن

یک داستان زیبا:

موشی درخانه تله موش دید، به مرغ وگوسفندو گاو خبردادهمه گفتند: تله موش مشکل توست بما ربطی ندارد. ماری درتله افتادو زن خانه راگزید،ازمرغ برایش سوپ درست کردند،گوسفندرابرای عیادت کنندگان سربریدند؛گاورابرای مراسم ترحیم کشتندوتمام این مدت موش درسوراخ دیوار مینگریست ومیگریست. 

تهیه کننده مهران.ن